Само нежно треперат, и го протресуваат воздухот
доволно за да ги оживеат светлата и боите,
а потоа се претопуваат.

Кога освојувачите ја окупирале Картагина
луѓето се продадени во робје
земјата е преорана и посипана со сол
ништо да не никне

зимата е сè уште
далеку жолто месо
заминуваме на друго место

Имаше
Имаше нешто токму таму
Веднаш под моите гради

Во желба ги собра два збора.
Со насмевна ти само самуваше,
Трепереа усни како два хора.

колку во ослободените чевли,
моите прсти,
наоѓаат начин да дејствуваат
во овој лизгав свет.