Светов одлепува скроз
светот може сешто да понуди
но тие само сакаат да бидат

Колку, за да останеш жив
Колку, за да се родиш
Колку, за да избегаш

Љубовта е привремена,
силувањето трајно.
Чекориш силувана, размислуваш…

Кул е да заработуваш газејќи
го човештвото без покајание.
Кул е да ја ебеш планетата со пластични кондоми.

Што правам бе јас?
Во себе заседнат, а ми се излегува…
Духовен карантин?

Приказната е тажна и празна.
Не викај го ова убав живот,
oва е вештачки уба’ казна.

амо крај да е… Кај да е…
Всушност нема лоши краеви…
Епа, крај… Без очај.

Напред назад, в место – рутина.
Шо и да прајш, те чека лудница.
Излези надвор и оди в глутница.