што направивме сите ние?
Стоевме како карпи зад тастатурата,
пишувавме што не боли,

Те пребарав низ сите градини,
низ сите ходници, соби и шпајзови.
Се протнав во сите тунели

Насмевка
Допир
бакнеж

Можеш ли да се сретнеш со себеси?
Кога мигновено
капките ќе почнат

Дојди ми на последното капење
да го измиеш животот и сиот срам.
Што собрало телово, а твое е – да си земеш

Прво се јавија загрижените,
рекоа Гори! Леле, каква катастрофа!
Потоа се јавија згрозените,

Ден преполн со тишина.
Облаците мали коцки
истргнати од мозаикот на пладнето.

Во плакарот се наредени
куп здиплени џемпери во разни бои.
Во секој од нив

Што да правам со овие
порои од информации
што неуморно се влеваат
во моето тело како