Дали заспиваш мирен?
додека некој таму далеку
е толку свиреп

зошто постоиш и ти
со своето молчење,
што го ставам на крајот од песната
како точка

тежината на болката се поместува,
змијата си ја јаде сопствената опашка.
кругот е затворен.

бездетно небо
јас сум
ти
птица

најди ги оазите
и таму трајно насели се
како грешник

Нема поезија за гладните.
За гладните има само глад.
Нема дом за гладните,

Се препознав во очите
на госпоѓата спроти мене.
Заробена во споменот